ﺩﮐﺘﺮ ﻫﻼﮐﻮﯾﯽ ﻭ ﺗﻌﻠﯿﻢ ﻭ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ
ﻫﯿﭻ ﮔﺎﻩ ﻗﺼﻪ ﯼ ﺷﻨﮕﻮﻝ ﻭ ﻣﻨﮕﻮﻝ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﻮﺩﮐﺖ ﻣﺨﻮﺍﻥ؛ ﮔﺮﮒ ﺩﺭﻭﻥ ﻗﺼﻪ ﺭﻭﺡ ﻟﻄﯿﻒ ﮐﻮﺩﮐﺖ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺩﺭﺩ. ﮐﻤﯽ ﺩﻗﺖ ﮐﻨﯿﻢ، « ﺩﺭﻭﻍ » ﺍﺯ ﻫﻤﯿﻦ ﻗﺼﻪ ﺑﻪ ﺑﭽﻪ ﯾﺎﺩ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ.
ﮔﺮﮔﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ: « ﻣﻨﻢ ﻣﻨﻢ ﻣﺎﺩﺭﺗﻮﻥ. »
« ﺧﺸﻮﻧﺖ » ﺍﺯ ﻫﻤﯿﻦ ﻗﺼﻪ ﺷﺮﻭﻉ می شوﺩ وقتی ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻧﺠﺎﺕ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﺶ ﺷﮑﻢ ﮔﺮﮔﻪ را پر از ﺳﻨﮓ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺩﺭﭼﺎﻩ ﺁﺏ ﺑﯿﻔﺘﺪ. ﺍﯾﻦ ﻗﺼﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﻭﻗﺖ ﺍﺳﺖ ﻣﻨﺒﻊ ﺟﺮﻡ ﻭ ﺁﺳﯿﺐ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺷﺪﻩاست. ﮔﺬﺷﺘﯽ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﯿﺴﺖ. ﮔﺮﮔﯽ ﮐﻪ ﺗﺎﻭﺍﻥ ﺧﺼﻠﺘﺶ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ
ﻣﺎﺩﺭﯼ ﮐﻪ ﺟﻮﺭ ﭘﺪﺭ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ ، ﭘﺲ ﭘﺪﺭﺍﻧﻤﺎﻥ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟
ﺳﻮﺍﻝ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯ است.
ﮔﺮﮒ ﻣﺮﺩ ﺍﺳﺖ: ﺁﻗﺎ ﮔﺮﮔﻪ!
ﭘﺲ ﻣﺮﺩ ﻇﺎﻟﻢ ﺍﺳﺖ.
ﻣﮕﺮ ﮔﺮﮒ ﻣﺎﺩﻩ ﻏﺬا ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺭﺩ؟
ﮐﻮﺩﮎ ﺑﺎﻫﻮﺵ ﺗﺮ ﺩرونﺳﺎﻋﺖ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ پنهان می شود، ﭘﺲ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ ﭘﺲ "ﻧﻮﻉ ﺩﻭﺳﺘﯽ "ﮐﺠﺎﺳﺖ؟ ﻣﮕﺮ ﻧﻪ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺷﻨﮕﻮﻝ ﻭ ﻣﻨﮕﻮﻝ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﺑﺮﺍﺩﺭﺣﺒﻪ ﯼ ﺍﻧﮕﻮﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ؟
ﭼﺮﺍ ﻫﺮﺳﻪ با هم ﮔﺮﮒ ﺭﺍ ﺷﮑﺴﺖ ﻧﺪﺍﺩﻧﺪ؟
ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺍﺯ ﻣﻬﻠﮑﻪ ﮔﺮﯾﺨﺘﻦ ﺭﺍ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﺣﺒﻪ ﯼ ﺍﻧﮕﻮﺭ ﺁﻣﻮﺧﺖ؟
ﮐﻮﺩﮎ ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎﺳﺖ.
خیلی جای ﺁﻧﺎﻟﯿﺰ دارد این داستان. ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﭘﺪﺭ ﺑﺎﺷﺪ. ﻣﻬﺮﺑﺎن ترﯾﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺎﺩﺭ ﺑﺎﺷﺪ.
ﮔﺮﮒ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﺩﺭﻭغدگوﯼ ظاﻟﻢ.
ﻣﺤﺒﺖ ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﺑﺮﻩ ﻫﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ؛ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﮐﺎﻧﻮﻥ ﺍﻣﻦ ﺍﺳﺖ. ﻫﯿﭻ ﺗﻬﺪﯾﺪﯼ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻏﯿﺒﺖ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ.